26 Ekim-10 Kasım arasında Valparaiso’da Kültür Parkında 20.si gerçekleşen Mimarlık Bienali’nin açılışındaydık. Mimarlık okullarının ortak düzenlediği bir Bienal bu. Bu Bienal’in kavramsal çerçevesi ‘Ertelenemez Diyaloglar’. Dünyanın bugünkü hali: yedi milyardan fazla nüfusun neredeyse yarısı şehirlerde yaşıyor; şehir her gün artan bir eşitsizliğin yeri, fakirlik sınırında yaşayan milyarlarca insan. Mimarlar da artık kendilerine estetik açıdan güzel, farklı, deneysel gelen modellerden çok bu değişen dünyada yaşam alanlarının nasıl tasarlanması gerektiğine, neyin ertelenemez olduğuna, neyin öncelikli olduğunu düşünmeye, bizi endişelendiren şeyin ne olduğunu tanımlamaya karar vermişler. Ve önceliği ‘insan’a, insanların sesini duyurmaya, diyaloğa vermişler. Yedi ertelenemez diyalog; kimlik, ortak olan, katılım, entegrasyon, incinebilir olan, kaynaklar, gelecek… Fotoğrafçı Jorge Brentmayer ile gerçekleştirdikleri çalışmada Şili’nin tüm insanlarının yüzleri, sesleri sergileniyor. Ve Biz kimiz sorusu soruluyor. Santiago de Chile’de gerçekleştirilen bu ‘devam eden’ projede herkese yer verilmiş: sanatçılar, köylüler, seks işçileri, itfaiyeciler, güzellik kraliçeleri, şairler, dindarlar, çevreciler, sporcular, görme engelliler,… Askeri cunta döneminin gizlediği tüm kimlikler demokratik Şili’de açık ve şeffaf bir biçimde bir arada yaşıyor. Toplumun en kıyısında yaşayan, ihtiyaçları dile getirilmeyen, sesleri duyulmayanlara kulak verilmesi açısından çok değerli, çok önemli bir etkinlik.