Moskova, Suyun Üstü ve Yerin Altı

Nehir turu fikrine önce burun kıvırıyorum. Zaten bir sonraki durak Beyaz Gecelerde St. Petersburg. Rusya`nın Venedik`i olarak adlandırılan bu şehirde hiç kararmayan gecelerde yeterince nehir turu yapacağım. Sonrasında ise bir şekilde kendimi ikna edip, Yedi Kız Kardeşler arasında olan Ukraina Oteli olarak hizmet veren binanın hemen önünden kalkan teknelere atlıyorum. 

İyi ki de ikna olmuşum. Tekne çok geniş ve çok rahat. Elime şarabımı alıp herkese fazlasıyla yer olan güvertede konuşlanıyorum. Yedi kız kardeşler manzarayı haliyle domine ediyor. Benim için en güzel sürpriz ise teknenin neredeyse hiç bitmeyecek kadar uzun süre boyunca kenarından yol aldığı Gorki Park oluyor. Ruhu da her zaman Rusya`nın içinden geçtiği döneme göre değişiyor denilen bu parkla benim için Moskova`nın kafamdaki resmi tamamlanıyor. Geniş caddeler, harika bir mimari ve gösterişten de öte zarif iç mekânlar ve yakın tarihi de içerecek şekilde Dünya tarihini değiştiren birçok olaya ev sahipliği yapmış meydanlar. Şimdi de şehrin New York`taki Central Parkı aratmayacak büyüklükte bir parkı olduğunu öğreniyorum. 

Nehir turu bitiminde ise sırada Moskova`nın o çok ünlü metrosu var. Her ne kadar her şeyin Kırıl Alfabesi ile yazılması nedeniyle durak isimlerini algılamak zor olsa da, beni metroda en çok etkileyen unsurlardan birisi de sanki yeraltının sonuna kadar gidiyormuş hissini veren upuzun yürüyen merdivenler oluyor. Hayatımda hiç bu kadar derin bir metroya inmemişim demek ki. 1935 yılında açıldığında Rusya`nın ilk yer altı ulaşım sistemi olan Moskova Metrosu bugün hat uzunluğu anlamında Dünya`nın en büyük beşinci metro ağına sahip. 340 kilometre uzunluğa sahip bu metroda 206 farklı durak var. İsimlerden çıkarabildiğim kadarıyla üç dört metro durağında dolanıp, suyun üstünde başlayıp yerinde altında biten günümü sonlandırıyorum. Aklım ama metroda kalmıyor değil. Şansım olsa en az yarım günden fazlasını Moskova`nın sayısız metro durakları arasında kaybolmak için kullanırdım.